Kerst en het eerste circuit in NZ

Eerst even de prioriteiten stellen. Ben inmiddels een week onderweg op 7 januari en zit alweer bomvol heerlijke ervaringen. Allereerst de kerst en oud en nieuw. Colin en Michelle (de ouders van mijn kiwi rugbymaatje Matt) waar ik een paar weken heb verbleven in het begin, hadden bij uitgenodigd voor hun 'secret santa' op 1e kerstdag. Met secret santa gaat het in wezen het zelfde als met sinterklaas bij ons alleen doen ze geen surprises en geen gedichten... Daar gaan we eens verandering in brengen.

De lootjes hadden we al een aantal weken daarvoor getrokken en ik had mijn motormaatje Tim getrokken. Hij heeft de bijnaam Lumba (houthakker) gekregen vanwege zijn omvang (meeste is gewoon vet). Ik had voor hem een motormasker gekocht met de klassieke schedel erop. Ze doen hier niet aan gedichten zoals ik al zei maar ik kon het niet laten om Lumba in zijn hemd te zetten en de kerst een humoristisch tintje te geven. Missie geslaagd want het gedicht hangt aan de koelkast bij ze thuis.

Met oud en nieuw ben ik met Lumba en zijn zwager Josh naar de tutukaka kust gegaan om daar oud en nieuw op het strand te vieren. Iets waar ik erg naar uit gekeken heb. Maar murphys law was aan mijn zijde en ging niet weg. Op maandag 30 december heb ik een flinke jaap in mijn duim geslepen met de haakse slijper wat mij op een retourtje ziekenhuis kwam te staan om het te lijmen. Op de 31 waren we maar met zn tweeen aan het werk in de garage want een van de collega's had vrijgenomen en de vervanger kon zijn auto niet starten. en het feit dat hij een 3 kwartier rijden van whangarei woonde was lopen of ophalen geen optie. Dusss... Rond half 6 was al het werk klaar zonder een redelijke pauze. We wilden graag vroeg weg dus het was pompen of verzuipen. Ik gauw naar huis om me om te kleden en naar de Tutukaka kust te rijden. Toen ik naar mijn huissleutel zocht zag ik em binnen op het aanrecht liggen... bloody murphy! Geprobeerd om via het kattenluik in de achterdeur de klink te grijpen maar dat ging em niet worden. Ik had mijn slaapkamer raam op de ventilatiestand dus ik hoopte het frame zover te kunnen buigen dat ik de greep kon draaien om het raam te openen. nog een klein beetje verder, nog een klein beetje met die worstenvingers, bijna.... KRAK. Bloody murphy! Raam aandiggelen en vervolgens weer een uur verder voordat ik het opgeruimd had. hmmmm. Beetje duct-tape en karton ervoor, prima! Al met al waren de jongens al half dronken toen ik een half uur later in Tutukaka aankwam bij het huisje op het campeerterrein. Twee witte lijven in de zon... Geen gezicht.

Lekker uit eten naar 'Schnappa Rock' in Tutukaka. Het schijnt een dure tent te zijn maar op een rare manier zijn we er goedkoop vanaf gekomen. Ik had mij voorgenomen te betalen voor het eten, omdat de jongens voor de accomodatie hadden betaald. Geen probleem. Dat word dan 3 flinke hamburgers a $ 18.50 per stuk en een 4 pak Sol bier ( soort van corona) a $ 24,- per 4 pak. Nou ben ik nooit echt goed in rekenen geweest maar deze kerel mag mijn bankzaken zeker niet doen. Ik rekende namelijk $ 44.50 af voor het eten en de biertjes bijelkaar. Tot overmaat van ramp kwam daar de chefkok aanlopen met drie schalen vol met dikke frieten en zei Enjoy! Wacht even! we hebben 3 hamburgers besteld zonder aioli saus! zei ik tegen de chef. O, Dan moet dat een 'Cock-up' in de keuken geweest zijn! De schalen friet bleven staan en later kwamen de burgers ook nog eens overladen met friet prachtig geserveerd met de excuses van de chef. Murphys law? Naaah. Tijd om de nacht in te gaan en 2014 goed af te trappen!

Ik had ingecalculeerd dat ik op 1januari waarschijnlijk nog niet mocht motorrijden dus ik had gepland om 2 januari te vertrekken. Eerst om 12 uur 's middags even met het thuisfront het Happy new year te delen. Ik stond met dikke ogen bij de wifi hotspot en het feest was pas net begonnen aan de andere kant van de wereld. Best gek. Heerlijk om het feest gedruis toch weer even mee te maken.

Uiteindelijk was ik op 2 januari vertrokken uit Whangarei en gelijk weer gestopt in Waipu! 40 km gereden en weer even stoppen. ik wilde iedereen in waipu nog even gedag zeggen en een bakkie koffie 'one for the road' nemen. Bij Tori en Scot langs geweest en Nick en Adele en daarna weer oppad om via State Highway (SH) 16 naar beneden te rijden naar Auckland. Ik wilde voor 5 uur op het Coromandel schiereiland zijn en dat is me aardig gelukt! Ik ben via Papakura de snelweg afgedraaid net voorbij Auckland en via een mooie slingerende kustroute naar Thames gereden. Daar mijn eerste hostel gevonden om de nacht te spenderen. Het mooie van hostels is dat je je eigen prakkie kan koken en met meerdere mensen op een kamer slaapt. Altijd gezellig. Of het nou Chinezen zijn die dan gedwongen zijn om engels te praten, of duitsers die gewoon in het duits blijven ouwehoeren en af en toe overschakelen naar een paar engelse woorden bij een priemend oog van een andere backpacker die geen duits spreekt.
Om de eerste dag overleven op de motor te vieren heb ik een sixpack heineken gekocht en die genuttigd en gedeeld gedurende de avond. Een van de staff members van het hostel had in europa gewerkt als buschauffeur en warempel wel in Wemeldingen, Zeeland te Nederland! Laat ik daar nou eens op vakantie geweest zijn. 'There's one thing I don't like about you Dutchies' zei hij. Ik vroeg wat dat was en hij antwoordde: 'You always drink your own bloody beer!' ...... Probeer dan de beste man eens duidelijk te maken dat het in de aanbieding was...
Als goede toerist drink ik alleen het lokale bier, en dat is voornamelijk om mijn bier-ervaring te verrijken en het is vaak nog goedkoper ook! Dus ik heb mij dan ook voorgenomen om voortaan alleen kiwibier te drinken.

De volgende dag is 3 januari en ik zit nog steeds in Thames in het zuidoosten van het Coromandel schiereiland. Ik wilde de eerste route gaan rijden buiten Northland (de provincie waarin Whangarei ligt) en eens zien of mijn bijbel echt zo accuraat is als het lijkt. De route uit mijn motorfiets boek van 'Twisting Throttle' van deze dag gaat helemaal langs de kust van het schiereiland van Thames naar Coromandel town naar Whitianga en van Whangamata weer naar het binnenland om terug te rijden naar Thames. De route gaat van Thames naar Thames en omdat ik mooi mijn motor kwijt kon in de achtertuin van het hostel ben ik daar weer naar terug gegaan.
Ik begrijp nu dat men hier deze route ook wel het Coromandel circuit noemt. Als je 10 minuten de tijd hebt kijk dan even het youtube filmpje met deze titel en dan heb je een idee wat ze bedoelen met circuit. 'coromandel coastride part 3' geupload door iemand die 'tacticalmunitions' heet. Het is een goede kwaliteit en een goede impressie van het Coromandel circuit! Je mag hier maar 100 km/u op de snelwegen en binnenwegen en dat is genoeg. Je hoeft niet harder dan dat te gaan want de bochten zorgen wel dat je heel wat moeite moet doen om de 100 aan te tikken op de slingerende wegen. Het resultaat? De blaren op de banden en een glimlach van oor tot oor.

Ik wilde graag bij Jennifer en Preston langs om ze te zien voordat de baby zou komen. Jennifer was zaterdag de 4e uitgerekend maar er was nog niets gebeurd. Ze had gevraagd om maandag of dinsdag langs te komen omdat preston dan vrij had. Geen probleem, ik zou me dan even moeten vermaken in het noorden met wat zelf bedachte routes rond Tauranga, Mount Maunganui en Rotorua. Wat heel goed tot zijn recht kwam kan ik je zeggen. Af en toe een kleine miscalculatie met de afstand en benzine verbruik... Dan is het even met de billen knijpen als de dagteller de 200 km passeerd en je weet dat je maar 14 liter 98 in de tank hebt. Maar dan ben je blij om het in het volgende dorpje weer af te vullen met benzine zodat je weer door kunt. Ik heb de nacht van 4 op 5 januari in Rotorua doorgebracht in het Rock Solid Backpackers. Een te gek hostel met een heerlijke kiwi 'hangloose' sfeer. De huiskamer kijkt uit naar de bovenste helft van een indoor klimwand, wat een erg gaaf gezicht geeft en een scherp contrast tussen culturen. Op de voorgrond zit een chinees in de computer verdiept en een energieke fransman beklimt de klimwand.
Ik kon de motor mooi binnen parkeren in de hal van de Backpackers en 's avonds naar de 'lava-bar' in Rotorua om de zaterdag avond te vieren.

Ik ben de volgende dag in een kort ritje naar Cambridge gereden om daar de nacht bij Chris te spenderen. Chris is een Duitse backpacker die al 2 jaar van huis is en door Indonesie, Sri Lanka, Inda, Cambodja, Laos en Australie heeft getrokken en ben hem tegengekomen in Whangarei. Hij heeft bij mij en Shane op de bank geslapen en hij had mij aangeboden om bij hem te slapen in zijn huisje. Geen probleem! Lekker goedkoop en Chris en zijn vriendin Emma hebben gekookt. Heerlijk hoor, de gastvrijheid en de gezelligheid. De volgende dag is het 6 januari en ging ik op naar Hamilton. Het is allemaal in de buurt en was dan ook een kort ritje van Cambridge naar Hamilton. Ik kwam bij Jen en Preston aan rond het middag uur maar ze waren er nog niet. Het zwembad stond al wel in de tuin dus ik heb mijzelf maar getrakteerd op een zwembad met de 30 graden celcius tot ze thuis kwamen 15 minuten later. Lekker ravotten met de buurkinderen in het zwembad en helaas ook blaren overgehouden van het basketballen op de stoep met blote voeten. Lekker prikken 's avonds!
Eerst een heerlijke BBQ gehad. Die preston moest natuurlijk de kiwi way van BBQen laten zien en dat kwam goed tot zijn recht. Heerlijk! 's avonds met Jennifer haar moeder en partner een Hollandse avond gehad met koffie en een koekje en afsluiten met een paar biertjes. De volgende dag ga ik de achtertuin van Hamilton rijden in de tweede rit van mijn boek. Oooo goodie!